تفاوت پلاستیک های مهندسی با پلاستیک های معمولی

در صنعت مدرن و زندگی روزمره، پلاستیک به عنوان یک ماده اولیه ضروری، به طور گسترده در زمینه های مختلف استفاده می شود. با این حال، پلاستیک ها یک تنوع واحد نیستند و تفاوت های قابل توجهی بین پلاستیک های مهندسی و پلاستیک های معمولی از نظر عملکرد، کاربرد و هزینه وجود دارد. این مقاله به بررسی تفاوت‌های بین پلاستیک‌های مهندسی و پلاستیک‌های معمولی از ابعاد مختلف می‌پردازد تا ارزش کاربرد این دو ماده در سناریوهای مختلف را بهتر درک کنید.

1. پایداری حرارتی

یکی از قابل توجه ترین ویژگی های پلاستیک های مهندسی، پایداری حرارتی عالی آنهاست. دمای ذوب و دمای تغییر شکل حرارتی چنین پلاستیک‌هایی معمولاً بسیار بالاتر از پلاستیک‌های معمولی است و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا خواص فیزیکی و مکانیکی پایدار را در محیط‌های با دمای بالا حفظ کنند. به عنوان مثال، پلاستیک های مهندسی مانند پلی کربنات (PC) و پلی فنیلن سولفید (PPS) می توانند پایداری ابعادی و استحکام مکانیکی خوبی را حتی در دماهای بالا نزدیک به 200 درجه سانتی گراد حفظ کنند. در مقابل، پلاستیک های رایج مانند پلی اتیلن (PE) و پلی پروپیلن (PP) ) در دماهای بالا مستعد تغییر شکل و نرم شدن هستند که کاربرد آنها را در محیط های با دمای بالا محدود می کند.

2. خواص مکانیکی

پلاستیک های مهندسی نیز از نظر خواص مکانیکی به مراتب بهتر از پلاستیک های معمولی هستند. آنها معمولاً دارای استحکام، سختی، چقرمگی و مقاومت در برابر سایش هستند و می توانند بارها و تنش های بزرگ را بدون تغییر شکل یا شکست تحمل کنند. این ویژگی پلاستیک های مهندسی را برای ساخت قطعات دقیق و محصولات با کارایی بالا ایده آل می کند. به عنوان مثال، پلاستیک های ABS به دلیل خواص مکانیکی عالی و جامع به طور گسترده در زمینه های خودرو، الکترونیک و الکتریکی استفاده می شود. اگرچه پلاستیک های معمولی نیز دارای استحکام مکانیکی خاصی هستند، عملکرد کلی نسبتاً ضعیف است و برای مواردی که نیاز به عملکرد پایینی دارند، مانند مواد بسته بندی و لوازم روزانه، مناسب تر است.

3. مقاومت شیمیایی

پلاستیک های مهندسی در مقاومت شیمیایی نیز برتری دارند. آنها در برابر انواع مواد شیمیایی از جمله اسیدها، بازها، حلال ها و غیره مقاوم هستند، بنابراین عملکرد پایدار را در محیط های سخت حفظ می کنند. این ویژگی باعث می‌شود پلاستیک‌های مهندسی طیف وسیعی از کاربردها را در صنایع شیمیایی، درمان پزشکی و سایر زمینه‌ها داشته باشند. در مقابل، پلاستیک های معمولی مقاومت شیمیایی ضعیفی دارند و در معرض تخریب یا شکست ناشی از فرسایش توسط مواد شیمیایی هستند.